Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis istud possit, inquit, negare? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Gerendus est mos, modo recte sentiat. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Duo Reges: constructio interrete.

Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Cur iustitia laudatur? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?

Itaque contra est, ac dicitis; Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Ostendit pedes et pectus. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quae cum dixisset, finem ille. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Venit ad extremum; Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Ecce aliud simile dissimile. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Sed quid sentiat, non videtis. Quod quidem nobis non saepe contingit. Cur post Tarentum ad Archytam? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quare ad ea primum, si videtur; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Ac tamen hic mallet non dolere. Nihil illinc huc pervenit. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Pollicetur certe. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Qualem igitur hominem natura inchoavit?